بررسی فلبیت ناشی از کاتتر وریدهای محیطی در بیماران بستری در بخش های داخلی و جراحی بیمارستان های کاشانی و هاجر شهرکرد، 77-1376

نصب کاتتر داخل وریدی علیرغم ارزش زیادی که در رساندن مایعات و تامین الکترولیت ها و ... دارد، دارای عوارضی از جمله فلبیت می باشد که خطری جدی برای بیمار به حساب می آید. لذا در یک مطالعه توصیفی و مقطعی به منظور تعیین شیوع فلبیت ناشی از کاتترهای محیطی، 241 بیمار بستری طی ماه های اسفند 1376 لغایت خرداد 1377 بطور تصادفی انتخاب و به کمک پرسشنامه و چک لیست معاینه، مورد بررسی قرار گرفتند. ملاک تشخیص فلبیت و درجه بندی آن براساس معاینه محل نصب کاتتر وریدی و براساس علائم و نشانه های فلبیت بوده است. براین اساس بیماران از نظر دارا بودن فلبیت به چهار گروه تقسیم شدند: فلبیت درجه صفر یا بدون فلبیت (نداشتن درد محل تزریق، عدم وجود قرمزی، تورم و سفتی وریدی)، درجه یک (بدون ورم یا سفتی و قرمزی، ورید غیر قابل لمس ولی دردناک)، درجه دو (ورید غیر قابل لمس ولی قرمز و دردناک)، درجه سه (ورید قابل لمس، متورم، قرمز و دردناک و در ضمن سفتی تا 7.5 سانتی متر بالای محل تزریق)، درجه چهار (ورید متورم، دردناک و سفتی بیشتر از 7.5 سانتی متر بالای محل تزریق). نتایج پژوهش نشان داد در 63.1% بیماران سرم درمانی انجام نمی شد و صرفا به صورت هپارین لاک بود. در 63.9% موارد فلبیت وجود نداشت، 21.6% فلبیت درجه یک، 14.5% فلبیت درجه دو و سه وجود داشت و فلبیت درجه چهار نیز مشاهده نشد. بررسی آزمون مجذور کای بین عارضه فلبیت و مدت استفاده از آنژیوکت (P<0.001)، حجم سرم دریافتی در 24 ساعت (P<0.05)، نوع و تعداد داروی وریدی (P<0.05) ارتباط معنی داری وجود داشت.